Në Turqi sipas dhënave jetojnë zyrtarisht mbi 7 milionë shqiptarë, që janë gati si të harruar, të b0jk0tuar të inj0ruar dhe të asimiIuar, më shumë se askund vend tjetër.
Në këtë shekull, të zhvillimit dhe të ndryshimeve, të zhvillimit të demokracisë dhe të drejtave njeriut, të 7 milion shqiptarët e Turqisë, që janë të harruar, të b0jk0tuar dhe të inj0ruar e të asimiIuar, pa asnjë k0kërr te drejtë të shkollimit në gjuhën e tyre amtare shqipe, gjërë më tani nuk ka kurrfarë ndryshimi apo sinjali të ndryshmit dhe lirimit nga kjo arnaut0f0bi e aIban0fobi ,e trashiguar, e shekull pas shekulli, nga ish sistemi i vjetër otoman.
Sepse, atyre , arnautëve sot, nuk u Iejohet jo vetëm ta mësojnë gjuhën shqipe, qe jetojnë në Turqi. edhe atyre me v etdije akoma të zgjuar kombëtare por edhe atyre të asimiIuar ,për shkak të mungesës së shkollimit ,në gjuhën amtare shqipe dhe h arresa e kësaj gjuhe në të folur e shkruar ,nder shekuj ,pasi shumica të përfshirë, në sulltanate e hyqmete“ ,,kolltukgjinjë” nuk iu ka interesuar qenja e tyre kombëtare, kështu për shkak të këtij ,,indiferentizmit idi0tesk,”” por duke mënduar e me mëndje, vetëm ,, tek ,,kolltuku “”e –rahatlluku, s’pari i tyre e pastaj ,,i babës dovllet,”” ka shkaktuar një proces të tm’errshëm të asimiIimit , cili vërehet dukshëm, në shumë qytete të Turqisë!
Mëgjithëse, ëndrra e tyre për një atdhe të lirë dhe për mësim në gjuhen amtare të parëve, pra për gjuhës shqipe, akoma tek shqiptarët e Turqisë, edhe pse të p’ërbuzur, si arnaut, si qytetarë turq, të dorës apo të rendit së dytë, ende gjerë në ditët e sotme, kurrë nuk është shuar.
Sot, nëpër shkolla publike e private, si dhe në universitetet turke, ka mundësi të mësohet, vetëm në anglisht, në frëngjisht, në gjermanisht, në italisht dhe në disa gjuhë tjera, por sistemi arsimor turk me disoozita, nuk e lejon hapjën e shkollimin e të folurit publik, në gjuhën shqipe, as në nivelin fillor, as atë te mesëm, e lere më, atë të lartin!
Ky është si të thuash,një lloj amaneti, i përcjellur, nga sulltanët ,katiIa të gjuhës shqipe,, brez pas brezi. Që ,,arnautët si vendali aut0kton”, tani të asimiIuar dhe as ata më vonë si ,,muhaxhirë“ që të mos ju lejohet jo vetëm të falurit, por as edhe të shkruarit, si ,,jazi” të gjuhës shqipe, lere më, përhapja e sistemit arsimor e shkollor, të saj. Pasi, Mehmet Hakifët edhe pse intelektual, por turkofil, më tepër kontribuan në asimiIimit (turqizimit) sesa në ngritjën kombëtare të bashkëkombasve të tyre .
Sepse, ka mjaftuar vetëm një deklaratë e tyre, duke thënë, se ne jemi turk ,,musliman”, elhadulilah’ që brenda një nate këta të k0nvertohën, duke u shëndërruar, duke u bërë, si turq, e më turk se turqët.